Τζένη Καρέζη
12 Ιανουαρίου 1934 – 27 Ιουλίου 1992

Η Ευγενία Καρπούζη, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιανουαρίου 1934. Έζησε τα παιδικά της χρόνια σε διάφορες πόλεις, ακολουθώντας τις μεταθέσεις των γονιών της που ήταν εκπαιδευτικοί. Ο πατέρας της, Κωνσταντίνος Καρπούζης, ήταν μαθηματικός και η μητέρα της, Θεώνη, δασκάλα. Στη Θεσσαλονίκη μπήκε εσωτερική στο Γαλλικό Σχολείο Καλογριών και αργότερα συνέχισε στο αντίστοιχο Σεν Ζοζέφ στην Αθήνα.

«Θέλω να ζω με τους δικούς μου. Θέλω να κάνω τη λατρεμένη μου δουλειά. Θέλω να προσφέρω. Να αγαπώ και να με αγαπούν. Δεν χάνονται αυτά. Δεν πρέπει να χαθούν. Δεν θέλω να χαθούν. Και πάντα ελπίζω»….

Το 1951, έγινε δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, όπου μαθήτευσε δίπλα στον Δημήτρη Pοντήρη, τον Άγγελο Tερζάκη – ο οποίος τη βάφτισε Καρέζη-  την Kατερίνα και τον Γιώργο Παππά, που υπήρξε και ο πρώτος μεγάλος της έρωτας.

“Μεγαλώσαμε πια! Δεν έχει κανένα νόημα να κάνεις παρέα με ανθρώπους από τους οποίους δεν έχεις τίποτα να πάρεις. Εγώ χρειάζομαι ανθρώπους που να μου αρέσει να τους ακούω να συζητάνε. Να συζητάνε με πάθος για ποίηση, για πολιτική, για λογοτεχνία, για κινηματογράφο, για θέατρο. Και να γεμίζει το σπίτι φωνές, γνώση, πάθος και απόψεις. Ανθρώπους ξύπνιους και καλλιεργημένους, που ξέρω ότι μου λένε την αλήθεια, ακριβώς γιατί δεν έχουνε κανένα λόγο να μου πούνε ψέματα. Και εγώ την αλήθεια τη λατρεύω. Όποιος απομακρύνεται από την αλήθεια οδεύει προς το θάνατο. Τον όποιο θάνατο. Γιατί υπάρχουνε πολλοί.”

Τζένη Καρέζη | Τετράδια Ζωής

το 1955 έκανε και το κινηματογραφικό της ντεμπούτο, με τη «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» του Αλέκου Σακελάριου, για να ακολουθήσουν περισσότερες από 30 ταινίες, όπως «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος (1960), «Η νύφη το ‘σκασε» (1962), «Τα κόκκινα φανάρια» (1963), «Δεσποινίς διευθυντίς» (1964), «Μια τρελή τρελή οικογένεια» (1965), «Τζένη – Τζένη» (1966), «Ένας ιππότης για τη Βασούλα» (1968), «Μια γυναίκα στην αντίσταση» (1970).

Μετά την αποφοίτησή της, έπαιξε σπουδαίους ρόλους και από το 1969 κι έπειτα ξεκινάει μία ανοδική πορεία που την ανέδειξε σε Ελληνίδα σταρ θεάτρου και κινηματογράφου. Μαζί με τον Κώστα Καζάκο, πρωταγωνίστησε σε έργα των Καμπανέλλη, Άλμπι, Τσέχοφ, Αναγνωστάκη, ενώ το 1985 ερμήνευσε για πρώτη φορά αρχαίο δράμα, με τη «Μήδεια» στην Επίδαυρο και το Ηρώδειο. Ωστόσο, αναμφίβολα η παράσταση που έμεινε στην ιστορία ήταν αυτή που την ανέδειξε σε σύμβολο κατά της χούντας και ταυτόχρονα την έστειλε στην φυλακή. Το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, το 1973,  “Το Μεγάλο μας Τσίρκο” έπαιξε μέσα στα πιο θερμά χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών και δόθηκε αμέσως εντολή ώστε η Καρέζη και ο Καζάκος να συλληφθούν από το καθεστώς. Στην παράσταση συμμετείχαν επίσης, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος και ο Νίκος Ξυλούρης.

Νίκος Ξυλούρης – Τζένη Καρέζη