Οι συνεντεύξεις έχουν πάντα το δικό τους ενδιαφέρον. Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα να προσπαθείς να γνωρίσεις τους ανθρώπους λίγο περισσότερο, όσο είναι δυνατό μέσα απο μερικές γραμμές, απο αύτο που παρουσιάζουν μέσα απο το έργο τους. Ο Γιάννης Κότσιρας είναι τόσο ευθύς, αληθινός και ενδιαφέρον άνθρωπος όσο και τα τραγούδια του, εδώ και σχεδόν περίπου 30 χρόνια. Λίγο πριν την πρώτη και τελευταία του συναυλία για το φετινό καλοκαίρι στο Θέατρο Βράχων στις 25 Ιουνίου, μιλάει στις www.mousikesebeeries.gr.

mousikesebeeries : Κάνατε μια αλλαγή φέτος  και αντί για την αναμενόμενη περιοδεία, ανακοινώσατε μία και μοναδική συναυλία στο θέατρο Βράχων στις 25 Ιουνίου. Ήρθε η ώρα για ανασυγκρότηαη δυνάμεων;

Γιάννης Κότσιρας : Νομίζω πως είναι καιρός μετά από 28 χρόνια συνεχούς παρουσίας να υπάρξει μια ξεκούραση. Και για μένα αλλά και για τον κόσμο που με ακολουθεί.

 mousikesebeeries : Περίπου 200 παιδιά θα σας συνοδεύσουν στη συναυλία αυτή. Συμμετέχει η παιδική χορωδία: Σπύρου Λάμπρου και οι φίλοι της (παιδική χορωδία ConAnima, Μοντέρνα Παιδική Χορωδία Γιώργου Σκλήκα). Τι είναι αυτό που μπορούν να πούνε τα παιδιά και όχι οι ενήλικες;

Γιάννης Κότσιρας : Δεν νομίζω πως έχει να κάνει με το τι μπορούν να πουν τα παιδιά αλλά κυρίως με το πως. Ο τρόπος είναι που αλλάζει τα πάντα. Η αθωότητα και η αγνότητα των παιδικών φωνών χωρίς την επιτήδευση που πολλές φορές κουβαλάμε οι ενήλικες είναι αυτό που αλλάζει ριζικά την οπτική ενός τραγουδιού. Στα δικά μου λοιπόν αισθητήρια, τραγούδια που τα λέω χρόνια με τις παιδικές φωνές αλλάζουν καθοριστικά και αναδεικνύεται η αθωότητα των τραγουδιών.

mousikesebeeries :  Τι είναι αυτό που σε φέρνει κοντά στα παιδιά αυτό τον καιρό με αυτή τη συναυλία;

Γιάννης Κότσιρας : Χωρίς να υπάρχει κάτι συγκεκριμένο, αισθάνομαι πως σε αυτή την εποχή, της καχυποψίας, της επιθετικότητας και της μαζικής κατάθλιψης, η παιδική αγνότητα είναι ένα μεγάλο γιατρικό. Αυτό θα ήθελα πολύ να καταφέρω να μεταδοθεί με αυτή την συναυλία.

mousikesebeeries :  Τι θα ακούσουμε το βράδυ της 25ης Ιουνίου στο θέατρο Βράχων;

Γιάννης Κότσιρας : Στο πρώτο μέρος θα ακούσετε τραγούδια της προσωπικής μου δισκογραφίας, διασκευασμένα για τις παιδικές χορωδίες και στο δεύτερο μέρος τραγούδια που έχουν εμπνευστεί είτε τις ρίζες στους στην προσφυγική Ελλάδα, της Κωνσταντινούπολης, της Σμύρνης και της Αλεξάνδρειας πάλι προσαρμοσμένα ειδικά για παιδικές χορωδίες.

mousikesebeeries :  Το χειμώνα έκανες μία σειρά εμφανίσεων με τίτλο «ΤΑ ΑΝΕΙΠΩΤΑ» και μας υπενθύμισες τραγούδια παλιά και αγαπημένα, που δεν τα λες συχνά στα live σου. Οι κριτικές που ακούσαμε ήταν κάτι παραπάνω απο ενθουσιώδεις για αυτή την επιλογή. Πως και πήρες αυτή την απόφαση;

Γιάννης Κότσιρας : Η αλήθεια είναι πως ήταν μια εντελώς παρορμητική απόφαση. Δεν ήθελα να κάνω κάτι τον χειμώνα αλλά επειδή αρκετοί φίλοι με πίεζαν να εμφανιστώ αποφάσισα να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό. Με διάθεση να κάνω μία – δυο παραστάσεις έτσι απλά για να πω κάποια τραγούδια που δεν τα λέω συχνά. Τελικά αντί για δύο γίνανε 12 και πραγματικά οι κριτικές ήταν τόσο αποθεωτικές που σκέφτομαι πολύ σοβαρά να το ξανακάνω κάποια στιγμή.

mousikesebeeries : Ακόμη ένα καλοκαίρι ξεκινάει, αυτή τη φορά χωρίς περιοδεία. Αν δεν κάνω λάθος το 1996 κυκλοφόρησες το πρώτο άλμπουμ. Πόσο έχει αλλάξει ο Γιάννης Κότσιρας μέσα απο όλα αυτά τα χρόνια; 

Γιάννης Κότσιρας : Η σχέση μου με την μουσική δεν έχει αλλάξει καθόλου. Σαν άνθρωπος όμως έχω αλλάξει αρκετά. Πλέον τολμάω περισσότερο, είμαι πιο ειλικρινής και σίγουρα πιο επιφυλακτικός. Βλέπετε ο χώρος της μουσικής έχει αλλάξει επίσης δραστικά και όχι προς το καλύτερο.

“…Η αθωότητα και η αγνότητα των παιδικών φωνών
χωρίς την επιτήδευση που πολλές φορές κουβαλάμε οι ενήλικες
είναι αυτό που αλλάζει ριζικά την οπτική ενός τραγουδιού…”

mousikesebeeries :  Θα ήθελα να μου πεις κάποια δικιά σου δουλεια που θεωρείς “σταθμό”, είτε επαγγελματικά, είτε προσωπικά.

Γιάννης Κότσιρας :  Αν και δεν είναι η σημαντικότερη στιγμή μου δισκογραφικά, θεωρώ ως σταθμό το “Μουσικό Κουτί”. Ήταν η πρώτη φορά που άνοιξα συνολικά την καρδιά μου με μία συλλογή τραγουδιών γραμμένων αποκλειστικά από μένα. Σαφέστατα η συνεργασία μου με την Ρεμπούτσικα και τον Καλαντζόπουλο θα είναι πάντα η σημαντικότερη καθώς με έβαλε με τον καλύτερο τρόπο σε όλο αυτό το μαγικό παιχνίδι της μουσικής αλλά το “Μουσικό Κουτί” θα είναι πάντα μια πολύ προσωπική και ξεχωριστή στιγμή της ζωής μου.

mousikesebeeries :  “…Και πάλι παιδιά” είναι ο τίτλος της συναυλίας. Έχουμε την ανάγκη να μένουμε για πάντα παιδιά;

Γιάννης Κότσιρας :  Την ανάγκη την έχουμε σίγουρα. Δυστυχώς όμως οι αντίξοες συνθήκες μέσα στις οποίες καλούμαστε να επιβιώσουμε, μας στερούν όχι μόνο την ευκαιρία να εκδηλώσουμε την όποια παιδικότητά μας αλλά κυρίως μας εξαφανίζει ακόμη και την παραμικρή πιθανότητα να ανακαλύψουμε την παιδική αγάπη και αθωότητα που μπορεί να κρύβουμε.

mousikesebeeries : Απο την Ελλάδα της προσφυγιάς : Αλεξάνδρεια, Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη, στην Ελλάδα του σήμερα! Μας ακούγεται σαν ένα ταξίδι μνήμης στις αλησμόνητες πατρίδες που πάντα συγκινεί. Είναι χρέος μας και ανάγκη μας να μην ξεχάσουμε ποτέ;

Γιάννης Κότσιρας : Προσωπικά δεν συμμερίζομαι καθόλου την σύγχρονη τάση των πολιτικών μας του “τι τον νοιάζει τον σημερινό νέο” τι συνέβη στο παρελθόν και ούτε τους αλυτρωτισμούς που ακούγονται σε σχέση με τις περιοχές που στο παρελθόν άνθισε ένα κομμάτι του Ελληνισμού. Παρότι έχουμε ωραιοποιήσει πολλά σημεία της ιστορίας μας, θεωρώ υποχρέωσή μας να γνωρίζουμε καλά το παρελθόν μας ούτως ώστε να μπορούμε να πορευόμαστε στο μέλλον κρατώντας τα καλά στοιχεία και αποφεύγοντας τα λάθη. Είναι καλό για παράδειγμα να γνωρίζουμε πως οι Έλληνες είμαστε κατά βάση λαός που αναγκάστηκε να μεταναστεύσει πολλές φορές λόγω πολέμων και διωγμών και θα πρέπει να σκεφτόμαστε με αλληλεγγύη και συμπόνια τους άλλους που αντιμετωπίζουν σήμερα παρόμοιες καταστάσεις. Και επίσης να έχουμε πάντα στο μυαλό μας την παλιά παροιμία “Εκεί που ήσουν ήμουνα κι εκεί που είμαι θα ‘ρθεις”. Ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον.

mousikesebeeries : Η Ελλάδα του σήμερα, πόσο άλλαξε τους ανθρώπους;

Γιάννης Κότσιρας : Θεωρώ πως μας έχει αλλάξει πολύ. Όχι όμως αποκλειστικά προς στο καλύτερο. Βλέπετε ιστορικά οι μεγάλες κοινωνικοοικονομικές κρίσεις λειτουργούν σαν ενισχυτές. Μεγενθύνουν είτε το καλό είτε το κακό που κρύβουμε μέσα μας. Στην δική μας περίπτωση είναι διφορούμενα τα αποτελέσματα. Σε ένα κομμάτι μας έβγαλε ότι καλύτερο είχαμε να μοιραστούμε. Σε ένα όμως μεγαλύτερο κομμάτι έβγαλε πολύ άσχημα χαρακτηριστικά. Επιθετικότητα, ρατσισμό, ξενοφοβία, εθνικισμό κλπ. Όλα δηλαδή εκείνα τα στοιχεία που οδηγούν μια κοινωνία όλο και περισσότερο στο σκοτάδι και στην εσωστρέφεια και όλα εκείνα τα στοιχεία που αποδεικνύουν την ολοκληρωτική αποκοπή μας από τους αρχαίους προγόνους μας. Ευελπιστώ να βελτιωθούν κάπως οι συνθήκες ώστε να βελτιωθούμε κι εμείς.

mousikesebeeries : Μου αρέσει πάντα να κάνω μία συγκεκριμένη ερώτηση. Ξέρω οτί η απάντηση είναι “δύσκολη”. Ποιός δικός του δίσκος, είναι ο αγαπημένος του Γιάννη Κότσιρα και γιατί; 

Γιάννης Κότσιρας : Θα επιμείνω στην απάντηση που έδωσα και προηγουμένως. Το “Μουσικό Κουτί” είναι ο αγαπημένος μου δίσκος. Γιατί μέσα σε αυτό το άλμπουμ έχουν κατατεθεί πολύ προσωπικά στοιχεία από πολλές σημαντικές στιγμές της ζωής μου. Είναι όπως η ζωγραφική. Υπάρχουν καταπληκτικοί πίνακες μεγάλων ζωγράφων. Όμως η δική σου ζωγραφική ή μια ζωγραφιά του παιδιού σου θα είναι πάντα ο ωραιότερος πίνακας του κόσμου κι ας μην έχει καμιά εμπορική αξία.

Ευχαριστούμε πολύ τον Γιάννη Κότσιρα για την όμορφη κουβέντα.

Συνέντευξη : Θάνος Τεγόπουλος
Φωτογραφία : Θοδωρής Ψιάχος