Η μπύρα αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα ποτά στην ιστορία μετά το κρασί. Μόνο που αυτή ανακαλύφθηκε τυχαία από τον άνθρωπο. Αρκούσε ένα ξεχασμένο βρεγμένο καρβέλι κριθαρένιου ψωμιού για να αρχίσει μια ζύμωση την οποία οι άνθρωποι παρατήρησαν και εξέλιξαν.
Τα βασικά στάδια παραγωγής είναι:
- Διαβροχή – Βλάστηση – Φρύξη
- Άλεση βύνης
- Εκχύλιση – Διήθηση
- Βρασμός
- Ζύμωση
- Ωρίμανση
Το πότε ακριβώς προτοεμφανίστηκε η μπύρα δεν μπορούμε να το πούμε με σιγουριά. Κάποιοι λένε ότι η μπύρα πρωτοεμφανίστηκε πριν από περίπου 5500 με 6000 χρόνια. Αρχικά στη Μεσοποταμία ανέπτυξαν τον τρόπο παρασκευής της και αργότερα στην Αίγυπτο την ανέπτυξαν σε μεγάλο βαθμό και οι Αιγύπτιοι ήταν πρώτοι που την εξήγαγαν στα γειτονικά κράτη και στην Ευρώπη, γύρω στο 2000 π.Χ.. Ο Ηρόδοτος και άλλοι πολλοί αρχαίοι συγγραφείς έχει βρεθεί ότι αναφέρονται σε συνταγές και μεθόδους παρασκευής του εν λόγω «οίνου από κριθάρι», όπως ονόμαζαν τον ζύθο, στην Αίγυπτο. Είχε βρεθεί επίσης και μια πέτρινη πλάκα το 1981 που περιέγραφε ένα είδος μπύρας που έφτιαχναν οι Βαβυλώνιοι από το 6000 π.Χ.. Στην Αρχαία Κίνα επίσης παρασκεύαζαν μπύρα, όπως και οι προ του Κολόμβου πολιτισμοί στην Αμερική, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν το καλαμπόκι αντί του κριθαριού.
Όσο αναφορά την παρασκευή της η κύρια πρώτη ύλη που χρησιμοποιούσαν ήταν το ακατέργαστο κριθάρι και ένα είδος σιταριού, το οποίο είχε σκούρο χρώμα. Είναι γνωστό ότι αυτός ο σπόρος υπήρχε από το 3000 π.Χ. Οι πρώτοι που επιχείρησαν να το φτιάξουν δεν γνώριζαν τίποτα γύρω από την ζύμωση, παρά μόνο από εμπειρία ήξεραν ότι τα υπολείμματα από προηγούμενες ζυθοποιήσεις, που παρέμεναν στο εσωτερικό των δοχείων που χρησιμοποιούσαν για αυτή την δουλειά, ήταν ικανά να χαλάσουν την νέα ζύμωση και το προϊόν. Γαλακτικά όξινα βακτηρίδια δίνανε έναν ελαφρύ ξινό χαρακτήρα στο ποτό. Ο λυκίσκος, χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά το 1097 μ.Χ. και από τότε είναι ένα από τα βασικά συστατικά της μπίρας, δίνοντάς της την χαρακτηριστική αυτή γεύση και οσμή. Στην Αίγυπτο φτιάχνανε μια σκούρα σε χρώμα μπύρα όπου προερχόταν από βύνη κριθαριού. Πρόσθεταν αλάτι και μανδραγόρα, για να εξισορροπήσουν την γλυκύτητα της βύνης.
Η ζυθοποιία από τους πρώτους αιώνες μετά τη γέννηση του Χριστού μέχρι το μεσαίωνα παρέμεινε δουλειά των γυναικών. Στο τέλος της 1ης χιλιετίας άρχισε η παραγωγή της μπύρας να γίνεται και σε μοναστήρια. Οι μοναχοί είχαν βρει ένα εξαιρετικό ποτό για να συνοδεύουν τα γεύματά τους, αλλά και ιδιαίτερα σε περιόδους νηστείας, αφού ήταν πολύ θρεπτική. Σιγά σιγά άρχισαν να την εμπορεύονται, μιας και ήταν εξαιρετικής ποιότητας και είχε ήδη αρχίσει να γίνεται πιο γνωστή ως προιόν. Όταν όμως οι ανώτατοι άρχοντες εκείνης της εποχής είδαν την μπίρα ως κερδοφόρο επιχείρηση, την φορολόγησαν πολύ υψηλά. Τα μοναστήρια δυστυχώς δεν είχαν τη δυνατότητα να πληρώσουν τα μεγάλα πρόστιμα και έτσι η παραγωγή τους σταμάτησε.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι εκείνη την εποχή στη Σκαδιναβία και τη Γερμανία χρησιμοποιούσαν κατά την παρασκευή της μπίρας ένα μείγμα από διάφορα βότανα και φυτά, κάποια απο τα οποία ήταν δηλητηριώδη, δίνοντας άσχημη γεύση στην μπίρα και δημιουργώντας παραισθήσεις σε αυτούς που την έπιναν. Έτσι, μιας και αποτελούσε δουλειά των γυναικών η παρασκευή της, οι γυναίκες αυτές θεωρήθηκαν μάγισσες και πολλές από αυτές κάηκαν στην πυρά. Αυτές οι γυναίκες έμειναν στην ιστορία ως “μάγισσες της μπύρας”.
Στα τέλη του 16ου αιώνα τα πράγματα πήραν άλλη τροπή, αφού με την ευρεία χρησιμοποίηση του λυκίσκου, το 1516 ο δούκας της Βαυαρίας Wilheim IV είχε καθιερώσει με νόμο τις προδιαγραφές παρασκευής της γερμανικής μπίρας, με κύρια 3 συστατικά: το νερό, την κριθάρι και τον λυκίσκο.
Στη πρόσφατη ιστορία της μπύρας στην Ελλάδα, το πρώτο εργοστάσιο παρασκευής ζύθου ήταν το 1864,αυτό του Ιωάννη Γ. Φίξ. Λίγα χρόνια πιο μετά ακολούθησαν σε όλη την Ελλάδα και άλλα όπως το Fischer, Μπερνουδιάκης, Μάμος και άλλοι. Τον Ιωάννη Φίξ διαδέχθηκε ο Κάρολος Φίξ, ο οποίος επέκτεινε την επιχείρηση και το 1893 δημιούργησε ένα νέο μεγάλο σύγχρονο εργοστάσιο στην λεωφόρο Συγγρού στην Αθήνα. Το 1890 στην Θεσσαλονίκη δημιουργήθηκε το εργοστάσιο «Όλυμπος», το οποίο λίγο μετά το 1908 ενώθηκε με το εργοστάσιο «Νάουσα». Τέλος το 1928, ενώθηκαν όλα με την εταιρία του Κάρολου Φίξ.
Σήμερα, με την βοήθεια της τεχνολογίας η βιομηχανία έχει καταφέρει να αναπτυχθεί. Έτσι κυκλοφορούν στην αγορά πολλά ονόματα και εταιρίες παραγωγής μπύρας άλλες ελληνικής προέλευσης και άλλες ξένης.
πηγή : Ρακομελάδικο Το Μέλι
