encardia3

To παραμύθι της Ταραντούλας
encardia

Κείμενο – Φωτογραφίες | Χριστίνα Λυδάκη
Βίντεο | mousikesebeeries channel

Μια φορά κι έναν καιρό έξω από την αρχαία πόλη του Τάραντα ζούσε μια γλυκειά κοπέλα, η Αράχνη ή ταραντούλα , που ύφαινε όμορφα σα θεά. Όλοι τη θαύμαζαν κι εκείνη τόσο το πήρε επάνω της που ελεγε σ’ολους πως ήταν η καλύτερη υφάντρα του κόσμου! Μια μέρα μάλιστα είπε πως ούτε κι η θεά Αθηνά δεν μπορεί να παραβγεί μαζί της στο υφάδι… τότε ο νέος που την αγαπούσε λυπήθηκε πολύ γιατί ήξερε καλά πως όταν μια όμορφη κοπέλα φουσκώσει από εγωισμό κι υπερηφάνεια χάνει την ομορφιά και την εξυπνάδα της.
Ζήτησε λοιπόν από τη θεά Αθηνά να τον συμβουλέψει τι να κάνει για να βοηθήσει την Αράχνη σ΄αυτή τη δύσκολη θέση που μόνη της είχε βρεθεί. Τότε η Αθηνά χωρίς να σκεφτεί καθόλου του είπε να τραγουδίσει στην κοπέλα ένα τραγούδι για την αγάπη που νοιώθει γι αυτήν, γιατί η αγάπη είναι το καλύτερο γιατρικό για όλες τις αρρώστιες μα πιο πολύ για την υπερηφάνεια και τον εγωισμό…

εν2

Μόλις τέλειωσε το τραγούδι το παλικάρι, η αράχνη έγειρε τα μάτια της κι έπεσε σ΄ένα βαθύ ύπνο. Κανείς δεν έμαθε ποτέ πόσες μέρες, πόσα χρόνια η και αιώνες κοιμήθηκε εκεί, δίπλα στον αγαπημένο της, φαίνεται όμως ότι η θεά Αθηνά είχε δείξει στο παλικάρι ένα μυστικό μονοπάτι που οδηγούσε μέσα στα όνειρά της…

εν3

Κι έτσι αυτός πήγαινε εκεί συχνά και της τραγουδούσε, κι αυτή χόρευε, χόρευε συνέχεια χωρίς να κουράζεται, γιατί μέσα στα όνειρα χορεύουν τα κορίτσια χωρίς ποτέ να κουράζονται…
Φαίνεται ότι πέρασαν έτσι πολλά χρόνια, ίσως αιώνες, όμως η αράχνη δεν ξυπνούσε και το παλικάρι βρισκόταν πάντα εκεί, κοντά της, χωρίς να γερνά και χωρίς να κουράζεται, γιατί τα παλικάρια ούτε γερνούν ούτε κουράζονται όταν βρίσκουν το δρόμο για τα όνειρα των κοριτσιών που αγαπούν.
Γένοβα, αρχές του αιώνα, καράβι ο Σίριος, φορτώνει πλήθος ανθρώπων μαζί με τραγούδια και όνειρα για μια χώρα μαγική, προορισμός γεμάτος άγνωστο και ελπίδες.. ανάμεσά σ΄ όλους κι ένας επίσκοπος από τη περιοχή του Τάραντα ανεβαίνει στο καράβι μ΄ ένα μυστικό. Αρχές του αιώνα ο Σίριος βυθίζεται και χάνονται όλοι ανάμεσα στα κύματα. Μεταξύ τους και ένας επίσκοπος που έδινε σ’ όλους την ευλογία του. Αρκετά χιλιόμετρα πιο πάνω γυναίκες εργάτριες στις φυτείες ρυζιού στη Νοβάρα ζητούν απ΄τ΄αφεντικό τα λεφτά που τους χρωστά για να γυρίσουν με το τρένο στο σπίτι που τις περιμένουν οι άντρες και τα παιδιά τους.

Σαλέντο, αρχές του αιώνα. ΄Ενα μικρό ζωύφιο με μαύρα χνουδωτά πόδια τριγυρνάει στις έφορες πεδιάδες και κεντά με φαρμακερό δηλητήριο τα κορίτσια όταν ανέμελα χαίρονται την άνοιξη. Τη λένε αράχνη ταραντούλα και μια παλιά ιστορία λέει ότι ήταν κάποτε μια όμορφη κοπέλα που είχε αποκοιμηθεί για πολλούς αιώνες. Ξύπνησε όταν ο νέος που αγαπούσε σταμάτησε να την επισκέπτεται στα όνειρά της και έφυγε σε μια χώρα μακρινή μαζί μ΄ένα μυστικό. Η τσιμπημένη κόρη πέφτει κάτω και λένε πως πεθαίνει εκτός αν είναι κάποιος που την αγαπά.

en

Τότε έρχονται τ΄ αγόρια με όργανέτα και ντέφια και οδηγούν την κοπέλα στο χορό κι έτσι αυτή γλυτώνει απ΄ το δηλητήριο. Μετά παντρεύεται αυτόν που αγαπά και ζούν ευτυχισμένοι μέχρι τα βαθειά γεράματα.
Κάποιοι λένε πως η αράχνη η ταραντούλα κρατά το μυστικό της αγάπης και το δηλητήριο είναι βοτάνι που βοηθά τα κορίτσια να σμίξουν με το ταίρι τους. Αλλοι πάλι λένε ότι το βοτάνι αυτό είναι το γιατρικό για όλες τις αρώστιες μα πιο πολύ για την υπερηφάνεια και τον εγωισμό. Αλλοι πάλι πως η αράχνη δεν ξαναφάνηκε στις πεδιάδες του Σαλέντο και ότι μια όμορφη κοπέλα που είχε έρθει από τον Τάραντα παντρεύτηκε εκείνα τα χρόνια ένα παλικάρι που είχε γυρίσει από την Αμερική μετά από ένα ναυάγιο…καλά ζήσαν αυτοί, κι εμείς καλύτερα…
Κώστας Κωνσταντάτος

εν4εν5

Οι encardia, τραγουδούν στα γκρεκάνικα και σε άλλες πέντε γλώσσες-διαλέκτους. Έχουν τσιμπηθεί πες από αράχνες, πες από βέλη πολλών και ποικίλων φτερωτών θεών και γι’ αυτό παίζουν, τραγουδούν και χορεύουν αδιάκοπα, φέρνουν τον κόσμο άνω κάτω αν βρεθούν όλοι μαζί. Στην αρχή νομίζεις ότι είναι συγκρότημα, αλλά όταν λίγο τους γνωρίσεις βλέπεις ότι είναι μεταξύ τους συγγενείς και μέλη μιας παράξενης οικογένειας. Τους αρέσει να ζωντανεύουν τα παραμύθια και να παραμυθεύουν τη ζωή αλλά όταν τελειώνουν όλα αυτά, εξαφανίζονται μαζί με τις αράχνες και τις νεράιδες, τις ταραντάτες και τους θρύλους τους. Προτιμούν να παίζουν μουσική στους δρόμους και στις πλατείες, αλλά τελικά παίζουν όπου κι αν τους συναντήσεις. Τους αρέσουν τα ταξίδια στις πεδιάδες και τα όρη του Νότου αλλά να παίρνουν και τους φίλους τους μαζί. Χαίρονται όταν να βλέπουν τους ανθρώπους να χορεύουν με την καρδιά τους και να τραγουδάνε λεεεεροτράγουδα. Μιλούν για “συναντήσεις” μάλλον, παρά για συναυλίες…

εν6encardia2

Πολλοί τους ξέρουν μα πιο πολλοί είναι στη σκέψη να τους γνωρίσουν. Πολλοί τους έχουν δεί μα πιο πολλοί είναι στη σκέψη να τους δούν. Πολλοί τους έχουν ακούσει μα πιο πολλοί είναι στη σκέψη να τους ακούσουν. Πολλοί τους ακολουθούν εδώ και χρόνια είτε ως συνεργάτες, είτε ως μουσικόφιλοι, είτε ως οπαδοί (της μουσικής, της φιλοσοφίας ή των ταξιδιών τους)… αυτό που δεν έχει αποσαφηνιστεί είναι πόσοι τους ακολουθούν επειδή εκεί βρήκαν τον εαυτό τους (!) μα και πόση τελικά θεραπευτική επίδραση μπορεί να έχει στο ψυχισμό και τη ζωή μας… μια μουσική.

εν7

Ο «Ταραντισμός» και ο πολιτισμός της Κάτω Ιταλίας και των ελληνόφωνων χωριών της, Κάλαντα απ’ όλη την Ελλάδα, Νανουρίσματα και διασκευές, χορός και μαθήματα ταραντέλλας.

εν8

Άνθρωποι ζεστοί, άνθρωποι καθημερινοί, άνθρωποι οικείοι με κοινό ορίζοντα τη μουσική… εκείνη που ενώνει κόσμους και έθνη, ηλικίες και επαγγέλματα, καταγωγές και «τάξεις», εκείνη που γιατρεύει το σώμα και «θεραπεύει» τη ψυχή, εκείνη που βρίσκει το δρόμο της ανάτασης και της επιστροφής σε αυτό που βαθιά είσαι και σ’αυτό που βαθιά, θέλεις να είσαι. Ένα ταξίδι, ένας τρόπος ζωής, μια ανοιχτή αγκαλιά, μια μεγάλη οικογένεια που χωράει πολλούς κι ολοένα και περισσότερους.

εν9

Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στο Άλικο στου Ψυρρή.
«Πόσες φλόγες ν’ ανάψει ένα βράδυ που δε θύμιζε βράδυ χειμώνα, θα νικήσουμε αυτό τον αγώνα είναι όρκος δικός μας αυτός».
EnCardia που θα πει «η πέτρα που χορεύει».

encardia5Καλή αντάμωση

πηγή : www.encardia.gr , wikipedia.org